Het United Nations Department of Peacekeeping Operations (DPO – acroniem in het Engels voor VN-departement voor vredesoperaties) meldde in zijn rapport uit 2022 dat vijftig miljoen mensen momenteel in conflictgebieden leven. De gegevens op zichzelf zijn al behoorlijk zorgwekkend en naast specifieke plaatsen waar gewapende botsingen plaatsvinden, ervaren alle wereldgemeenschappen een groeiende perceptie dat de wereld gewelddadiger en onzekerder is.

Geweld kan zich op verschillende manieren manifesteren, van fysiek geweld tot symbolisch en structureel geweld, en kan verschillende groepen op verschillende manieren treffen. Deze perceptie van onveiligheid kan worden beïnvloed door verschillende factoren, zoals de proliferatie van wapens, toegenomen sociale ongelijkheid, gebrek aan toegang tot justitie en onderwijs, discriminatie en sociale uitsluiting. Bovendien spelen de media een belangrijke rol bij het verspreiden van informatie over gewelddadige gebeurtenissen, wat gevoelens van onveiligheid kan vergroten. Dit hele scenario laat zien hoe belangrijk en noodzakelijk de oprichting van de Verenigde Naties zelf was om een beleid van vrede, tolerantie, solidariteit en sociale rechtvaardigheid over de hele wereld te bevorderen.

De voornaamste missie van de VN is het verwezenlijken van vrede tussen de naties, het bevorderen van duurzame ontwikkeling, het monitoren van de naleving van de mensenrechten en de fundamentele vrijheden, en het organiseren van bijeenkomsten en conferenties ter ondersteuning van deze doelstellingen. Het VN-systeem is veelomvattend, met verschillende instanties en vijftien gespecialiseerde agentschappen. Met het doel de internationale stabiliteit en veiligheid te garanderen door middel van dialoog en bemiddeling, werkt de VN aan het voorkomen en oplossen van conflicten over de hele wereld en beschikt zij over een breed scala aan organen zoals de Algemene Vergadering, de Veiligheidsraad, het Department of United Nations Peacekeeping Operations, het Internationaal Gerechtshof en het Internationaal Strafhof. De VN, opgericht op 24 oktober 1945, is de internationale instelling die zich inzet voor het handhaven van vrede en veiligheid tussen naties, het bevorderen van vriendschap tussen volkeren, het verdedigen van samenwerking als oplossing voor mondiale problemen en het ontwikkelen van mensenrechten. Het Handvest werd aanvankelijk op 26 juni 1945 in San Francisco ondertekend door 50 landen. Tegenwoordig heeft de VN oorspronkelijk 51 lidstaten, maar ieder land kan deel uitmaken van de instelling, zolang het maar wordt goedgekeurd door de Algemene Vergadering en wordt aanbevolen door de VN. Veiligheidsraad. De organisatie bestaat uit vijf hoofdorganen, waaronder de Algemene Vergadering, de Veiligheidsraad en het Internationale Gerechtshof. Gelijktijdig met het bevorderen van de vrede zet de organisatie zich ook in voor het bevorderen van gendergelijkheid, het beschermen van kinderen en het verdedigen van de mensenrechten en sociale rechtvaardigheid, via doelstellingen die zijn vastgelegd in Sustainable Development Goal 16 (SDG 16) en zijn toegewezen aan alle lidstaten van de organisatie.

De VN heeft een lange geschiedenis van succes bij het bevorderen van vrede, veiligheid en ontwikkeling over de hele wereld, en werkt nauw samen met haar lidstaten, regionale organisaties en andere belanghebbenden. VN-vredeshandhavingsoperaties helpen landen bij het navigeren op het moeilijke pad van conflict naar vrede, met unieke sterke punten, waaronder legitimiteit, het delen van verantwoordelijkheid en het vermogen om vredeshandhavers over de hele wereld in te zetten, door deze te integreren met civiele vredeshandhavers om te kunnen omgaan met een breed scala aan mandaten die door de Veiligheidsraad zijn vastgesteld. Raad en de Algemene Vergadering van de VN. Deze operaties zijn cruciale instrumenten voor het voorkomen en oplossen van gewapende conflicten en het brengen van vrede en stabiliteit over de hele wereld, omdat ze de dialoog en onderhandelingen aanmoedigen – en zelfs de oprichting van instellingen en de hervorming van de veiligheidssector in conflictgebieden ondersteunen. van burgers en hulp bij humanitaire hulp.

Een van de sterkste kenmerken van VN-vredesoperaties is hun legitimiteit. De VN is een internationale organisatie die alle gemeenschappen in de wereld vertegenwoordigt, en VN-vredeshandhavingsoperaties worden geautoriseerd door de Veiligheidsraad – het orgaan dat verantwoordelijk is voor het handhaven van de internationale vrede en veiligheid. Deze legitimiteit geeft VN-vredesoperaties een solide basis voor het werken in conflictgebieden en stelt hen in staat toegang te krijgen tot middelen en steun van een breed scala aan internationale actoren.

Cultuur van vrede, solidariteit, tolerantie en rechtvaardigheid: essentiële waarden voor SDG 16

Volgens de VN zijn burgers het meest getroffen door geweld in de wereld, vooral vrouwen en kinderen. Ze zijn het slachtoffer van gewapende conflicten, huiselijk geweld, mensenhandel, discriminatie en andere vormen van geweld. De VN zet zich in om de mensenrechten te beschermen en vrede en veiligheid over de hele wereld aan te moedigen, met als doel een vreedzamer en rechtvaardiger toekomst voor iedereen te garanderen.

Een cultuur van vrede betekent niet alleen de afwezigheid van gewapende conflicten, maar ook het bevorderen van waarden en gedragingen die bijdragen aan een vreedzamere wereld. Dit omvat het aanmoedigen van dialoog, tolerantie, samenwerking en de vreedzame oplossing van conflicten. Een cultuur van vrede impliceert ook het bestrijden van discriminatie, huiselijk geweld, mensenhandel en andere vormen van geweld.

Duurzame Ontwikkelingsdoelstelling nummer 16 (SDG 16) heeft de volgende hoofddoelen:

– vreedzame, eerlijke en inclusieve samenlevingen laten ontkiemen;

– de toegang tot de rechter voor alle individuen garanderen;

– effectieve, verantwoordelijke en transparante instellingen mogelijk maken.

Om deze doelen te bereiken is het essentieel om een cultuur van vrede, solidariteit, tolerantie en rechtvaardigheid te bevorderen als fundamentele waarden voor het opbouwen van een rechtvaardiger en egalitaire samenleving.

Cultuur van vrede

De vredescultuur is een belangrijk en fundamenteel concept voor het bevorderen van rechtvaardigere, egalitaire en vreedzame samenlevingen. Volgens de VN bestaat de vredescultuur uit een reeks waarden, houdingen en gedragingen die erop gericht zijn conflicten vreedzaam op te lossen en samenwerking, solidariteit en tolerantie tussen mensen te bevorderen. Deze waarden omvatten respect voor de mensenrechten, gendergelijkheid, geweldloosheid, non-discriminatie, vrijheid van meningsuiting en democratie. De cultuur van vrede omvat ook duurzame ontwikkeling, sociale rechtvaardigheid en actieve burgerparticipatie in de besluitvorming.

Om een cultuur van vrede te ontwikkelen is gezamenlijke betrokkenheid vanuit alle geledingen van de samenleving noodzakelijk, van het gezin tot overheidsinstellingen. Onderwijs is een zeer belangrijk instrument in dit proces, omdat hierdoor het bewustzijn en de ontwikkeling van vaardigheden en waarden die verband houden met de cultuur van vrede kunnen worden ontwikkeld.

Solidariteit

Bij het implementeren van een cultuur van vrede speelt solidariteit een belangrijke rol, omdat het bijdraagt aan de opbouw van eerlijkere, meer egalitaire en empathische relaties, door de bereidheid te betrekken om andere mensen te helpen en te ondersteunen, vooral degenen die zich in kwetsbare situaties bevinden. Het is een waarde die de onderlinge afhankelijkheid en verbinding tussen individuen en gemeenschappen versterkt.

Solidariteit kan op verschillende manieren worden uitgeoefend, van een eenvoudig gebaar van vriendelijkheid tot deelname aan collectieve acties om sociale verandering aan te moedigen. Het is belangrijk om te benadrukken dat solidariteit niet alleen beperkt moet blijven tot interpersoonlijke relaties, maar zich moet uitbreiden tot de hele samenleving, vooral ook tot gemarginaliseerde groepen. Het overheidsbeleid moet gericht zijn op het bevorderen van solidariteit, met het creëren van programma's en acties gericht op sociale inclusie en het bestrijden van ongelijkheid.

Tolerantie

Tolerantie is een andere essentiële waarde om een cultuur van vrede en sociale rechtvaardigheid aan te moedigen: het impliceert een houding van respect en acceptatie van verschillen tussen mensen, of ze nu cultureel, religieus, etnisch of gender zijn. Tolerantie betekent niet dat we het eens zijn met verschillen, maar dat we ze respecteren en accepteren, zelfs als ze afwijken van onze eigen overtuigingen en waarden.

Het bevorderen van tolerantie is belangrijk omdat het bijdraagt aan het opbouwen van een rechtvaardigere en egalitaire samenleving, waarin mensen met waardigheid en respect worden behandeld. Intolerantie kan tot conflicten en geweld leiden, terwijl tolerantie tot samenwerking en wederzijds begrip tussen individuen en gemeenschappen kan leiden. Om tolerantie te ontwaken is betrokkenheid vanuit alle geledingen van de samenleving noodzakelijk, van het gezin tot overheidsinstellingen. Het overheidsbeleid moet gericht zijn op een cultuur van tolerantie, met het creëren van programma's en acties gericht op onderwijs voor diversiteit, het bestrijden van discriminatie en het ontwikkelen van sociale inclusie. Door persoonlijke acties, zowel individueel als collectief, moedigen we tolerantie onder mensen aan door het aannemen van gedrag zoals interculturele dialoog, deelname aan groepen die diversiteit bevorderen en de strijd tegen discriminatie, en het creëren van ruimtes voor dialoog en culturele uitwisseling.

Gerechtigheid

Justitie moet op een onpartijdige en rechtvaardige manier worden toegepast, zonder onderscheid op grond van ras, geslacht, seksuele geaardheid of enige andere vorm van discriminatie. Het mogelijk maken van gerechtigheid is belangrijk om ervoor te zorgen dat alle individuen toegang hebben tot hun rechten en dat wetten assertief en rechtvaardig worden toegepast. Gebrek aan rechtvaardigheid kan leiden tot conflicten en geweld, terwijl rechtvaardigheid samenwerking en wederzijds begrip tussen individuen en gemeenschappen bevordert.

Om gerechtigheid te bevorderen is het noodzakelijk dat het overheidsbeleid gericht is op het creëren van wetten die gelijke rechten en kansen voor alle individuen garanderen, en ook via individuele of collectieve acties, zoals het toezicht houden op wetshandhaving, het melden van misbruik en schendingen van rechten en deelname aan groepen. die rechtvaardigheid en gelijkheid beoefenen.

Om SDG 16 te verwezenlijken is het noodzakelijk om een cultuur van vrede, solidariteit, tolerantie en rechtvaardigheid in alle geledingen van de samenleving te bevorderen. Alleen op deze manier kunnen we vreedzame, eerlijke en inclusieve samenlevingen creëren, waarbij de toegang tot de rechter voor alle individuen en effectieve, verantwoordelijke en transparante instellingen wordt gegarandeerd.

Onderwijs

Onderwijs speelt een fundamentele rol bij de vorming van een cultuur van vrede, omdat mensen door middel van onderwijs kennis en vaardigheden verwerven om culturele verschillen en mensenrechten te begrijpen, waarderen en respecteren. Door middel van onderwijs kunnen we waarden als empathie, tolerantie, geweldloosheid en de vreedzame oplossing van conflicten bijbrengen, naast het aanmoedigen van burgerparticipatie en het opbouwen van relaties op basis van dialoog en samenwerking. Door deze vaardigheden en waarden bij individuen vanaf de kindertijd te cultiveren, kunnen we bijdragen aan het opbouwen van een vreedzamere en rechtvaardigere samenleving.

 De essentiële rol van de VN bij het handhaven van de internationale vrede en veiligheid

De VN werd in 1945, na de Tweede Wereldoorlog, opgericht met als hoofddoel het bewaren van vrede en veiligheid tussen de naties. De internationale instelling speelt een cruciale rol bij het zoeken naar stabiliteit en conflictpreventie, maar ook bij het bemiddelen in internationale samenwerking op verschillende gebieden.

Naast directe inmenging in conflictgebieden treedt de VN ook op:

• bij het monitoren van de wapenhandel en het propageren van ontwapeningsacties, via internationale verdragen en conventies die de wapenhandel reguleren en de lidstaten aanmoedigen;
• hun nucleaire en conventionele arsenalen te verminderen;
• bij de bescherming van de mensenrechten;
• bij het bevorderen van duurzame ontwikkeling;
• bij humanitaire hulpacties.

Deze initiatieven hebben als hoofddoel de opbouw van een cultuur van vrede en samenwerking tussen landen.

Ondanks aanzienlijke uitdagingen werkt de VN onvermoeibaar om conflicten te voorkomen en internationale samenwerking te garanderen. Maar de implementatie van een cultuur van vrede blijft niet beperkt tot de acties van de VN alleen. Het is noodzakelijk voor de samenleving – en dat zijn wij – om deel te nemen aan dit proces en te werken aan het verspreiden van waarden als tolerantie, respect voor verschillen en geweldloosheid. Onderwijs is het essentiële instrument in dit proces, omdat het de vorming mogelijk maakt van bewuste burgers die zich inzetten voor het opbouwen van een vreedzamere en eerlijkere samenleving.

Een cultuur van vrede is geen gemakkelijke taak, maar het is essentieel om een betere toekomst voor iedereen te garanderen en het is noodzakelijk dat ieder individu zijn steentje bijdraagt en werkt aan de opbouw van een vreedzamer en rechtvaardiger wereld.