Menselijke ellende is een probleem dat miljoenen mensen over de hele wereld treft en dat intrinsiek verband houdt met het gebrek aan effectieve acties om armoede en ongelijkheid te bestrijden. Om duurzame ontwikkeling te bevorderen en de menselijke waardigheid te garanderen, is het essentieel dat effectieve maatregelen worden geïmplementeerd om armoede en alle vormen van ongelijkheid uit te roeien.
Acties zoals: steun, promotie, verdediging en hulp voor gezinnen en gemeenschappen die gevaar lopen, zijn essentieel om de sociale en economische integratie van de meest kwetsbaren te garanderen. A Stichting Oakpar is van mening dat het noodzakelijk is sociale en economische hulpprogramma's op te zetten, met als doel mensen toegang te geven tot basisvoorzieningen, zoals fatsoenlijk werk, huisvesting, voedsel, gezondheidszorg en onderwijs.
Menselijke en sociale ontwikkeling is een continu proces dat tot doel heeft de verbetering van de levenskwaliteit van mensen en de volledige realisatie van hun potentieel te garanderen. Met als doel het lijden van behoeftige en ellendige bevolkingsgroepen te verzachten Stichting Oakpar heeft tot doel kansen te creëren voor deze mensen om zich volledig en voortdurend te ontwikkelen, waardoor de economische en sociale inclusie wordt gegarandeerd van degenen die aan de rand van de samenleving leven. Wij begrijpen dat het ook noodzakelijk is om permanente programma’s te ontwikkelen die gelijke kansen en sociale rechtvaardigheid bevorderen, en ervoor zorgen dat iedereen toegang heeft tot dezelfde rechten en kansen.
A Stichting Oakpar acht het essentieel dat alle inspanningen gericht zijn op het bestrijden van armoede en ongelijkheid, het bevorderen van sociale rechtvaardigheid en de inclusie van alle burgers die zich in omstandigheden van sociale en economische marginaliteit bevinden.
Volgens een rapport gepubliceerd door het United Nations Human Settlements Program (UN-Habitat) leven er wereldwijd meer dan een miljard mensen in sloppenwijken, en leven ongeveer 1,8 miljard mensen in onzekere huisvestingsomstandigheden, op straat of in ontoereikende onderkomens. Dergelijke gegevens werden ernstig verslechterd door de COVID-19-pandemie, die de huizencrisis en de sociale ongelijkheid verergerde.
Het gebrek aan adequate huisvesting heeft negatieve gevolgen voor individuen, gezinnen en de samenleving, op economisch, sociaal en ecologisch vlak. Van de sociale en economische gevolgen vallen de blootstelling aan gezondheidsproblemen, het gebrek aan toegang tot basis- en veiligheidsdiensten en de beperkte toegang tot onderwijs, werkgelegenheid en inkomen op. Het gebrek aan adequate huisvesting kan ook de productiviteit van werknemers beperken en het vermogen van bedrijven om talent aan te trekken en te behouden, wat extra kosten voor de samenleving met zich meebrengt op het gebied van medische diensten, veiligheid en sociale bijstand. Het gebrek aan adequate huisvesting heeft ook gevolgen voor het milieu, wat kan leiden tot niet-duurzame bouw- en energieverbruikspraktijken, en tot afval en vervuiling.
A Stichting Oakpar acht het van essentieel belang om de mondiale huisvestingscrisis alomvattend aan te pakken en prioriteit te geven aan beleid en investeringen die erop gericht zijn ervoor te zorgen dat alle mensen toegang hebben tot adequate en gemakkelijk toegankelijke huisvesting. Deze acties zijn van cruciaal belang voor het verbeteren van de levenskwaliteit van mensen, het verminderen van de sociale en economische ongelijkheid en het bevorderen van een duurzamere en rechtvaardigere ontwikkeling.
Volgens VNis sanitaire voorzieningen een mensenrecht dat los wordt gezien van het recht op drinkwater. Rapporten van WIE/UNICEF Wij wijzen erop dat helaas ongeveer 4,5 miljard mensen over de hele wereld geen toegang hebben tot veilige en adequate sanitaire voorzieningen, waarbij 2,3 miljard mensen geen basistoiletten hebben en meer dan 600 miljoen mensen sanitaire voorzieningen delen met andere gezinnen. Bovendien hebben naar schatting 785 miljoen mensen over de hele wereld nog steeds geen toegang tot verbeterde drinkwaterbronnen. Het gebrek aan toegang tot deze structuren heeft een directe impact op het recht op leven, gezondheid en onderwijs, en heeft negatieve gevolgen voor het individu, het gezin en de samenleving op economisch, sociaal en ecologisch vlak.
Menselijke waardigheid en sociaal welzijn, gebaseerd op toegang tot veilige en duurzame huisvesting, met volledige infrastructuur en stedelijke uitrusting voor openbaar gebruik, onderwijs, gezondheidszorg, vrije tijd en dergelijke.
Het programma Mijn eerste huis heeft als doel het subsidiëren van het bereik van het eerste huis voor gezinnen aan de rand van de waardigheid, in situaties van risico en/of persoonlijke of sociale kwetsbaarheid, vooral in regio's met een grote stedelijke dichtheid en een lage menselijke ontwikkelingsindex – HDI.
Waardvol voor het individu, het gezin en de samenleving
Gebrek aan adequate sanitaire voorzieningen kan ook leiden tot de verspreiding van infectieziekten, zoals cholera en diarree, evenals andere watergerelateerde ziekten. Dit kan leiden tot een daling van de productiviteit op het werk en op school, en tot een stijging van de zorgkosten. Het gebrek aan sanitaire voorzieningen houdt ook verband met bodem- en waterverontreiniging, wat negatieve gevolgen heeft voor het milieu.
A Stichting Oakpar gelooft dat het mogelijk is om deze realiteit te veranderen. Dit vereist het bieden van toegang tot adequate sanitaire voorzieningen en drinkwater voor alle mensen, wat niet alleen de gezondheid en het welzijn zal verbeteren, maar ook de armoede en sociale ongelijkheid voor duizenden burgers over de hele wereld zal helpen verminderen. De implementatie van investeringsprogramma's in moderne en efficiënte basissanitaire projecten is noodzakelijk om deze problemen op te lossen en de levensomstandigheden van deze miljoenen mensen die in onwaardige omstandigheden leven te verbeteren.
Denkend aan het garanderen van een waardig leven voor duizenden mensen, heeft de Stichting Oakpar is van mening dat het noodzakelijk is om te investeren in infrastructuurprogramma's die rekening houden met de behoeften van de meest verwaarloosde bevolkingsgroepen. Wij vinden het ook essentieel om hygiëne en gezondheidseducatie te bevorderen en de deelname van lokale gemeenschappen aan de planning en uitvoering van deze projecten te garanderen, om aan hun behoeften en prioriteiten te voldoen.
Het project van Akcua Groen wil veel meer doen dan alleen maar sanitaire voorzieningen naar mensen brengen. Het is in de eerste plaats bedoeld om de levens van mensen te transformeren, door de beschikbaarheid van water te vergroten voor 100% van onze gemeenschappen in gebieden met een hoog waterrisico tegen 2025, hand in hand gaand met de doelstellingen van Duurzame Ontwikkelingsdoelstelling 6 van de VN: zorgen voor universele en eerlijke toegang tot drinkwater en sanitaire basisvoorzieningen voor iedereen tegen 2030.
Defensie en hulp voor geïsoleerde bevolkingsgroepen die geen toegang hebben tot rioolwaterzuivering en drinkwater, door de implementatie van ecologische badkamers en het opvangen en opslaan van grondwater, geschikt voor menselijke consumptie en irrigatie.
Het programma AquaGroen Het zal de realiteit transformeren van duizenden levens die getroffen en verwoest zijn door het gebrek aan sanitaire voorzieningen, door gezinnen en gemeenschappen te helpen in situaties van risico en extreme armoede, die bijna altijd kilometers moeten lopen op zoek naar water, vaak ongeschikt voor menselijke consumptie. Het zal de toegang tot veilige en adequate toiletten en toegang tot veilig drinkwater garanderen.
Volgens de Verenigde Naties (VN) leven bijna 760 miljoen mensen over de hele wereld onder beperkingen op de toegang tot elektriciteit, en hebben ongeveer 2,6 miljard mensen geen toegang tot ecologische kookmethoden. Het gebrek aan elektriciteit en het gebruik van vervuilende kookmethoden hebben aanzienlijke negatieve gevolgen voor individuen, gezinnen en samenlevingen die risico lopen en in extreme armoede verkeren, en hun economische, sociale en ecologische welzijn aantasten.
Energiearmoede beperkt de mogelijkheden voor economische en sociale ontwikkeling, omdat mensen zonder elektriciteit geen gebruik kunnen maken van basisuitrusting zoals lampen, televisies, koelkasten en computers. Dit beperkt de toegang tot informatie en onderwijs, waardoor de mogelijkheid om banen te verwerven en bedrijven te ontwikkelen wordt beperkt.
Het gebrek aan toegang tot milieuvriendelijke kookmethoden, zoals gas- of elektrische kachels, vormt ook een groot probleem voor de volksgezondheid en de volksgezondheid. Het gebruik van vaste brandstoffen zoals hout, kolen en dierlijke mest in open keukens resulteert in hoge niveaus van luchtvervuiling in huizen, wat leidt tot aandoeningen van de luchtwegen, die fataal kunnen zijn, vooral voor vrouwen en kinderen.
Schone energie is een belangrijke sleutel tot de bestrijding van energiearmoede en klimaatverandering. De transitie naar schone, hernieuwbare energiebronnen biedt toegang tot elektriciteit en veilige, milieuvriendelijke kookmethoden voor degenen die daar geen toegang toe hebben, en bevordert de vermindering van de uitstoot van broeikasgassen, die verantwoordelijk zijn voor de opwarming van de aarde en de klimaatverandering.
Ondersteuning en verdediging van geïsoleerde bevolkingsgroepen zonder energiehulp, gebaseerd op de gedecentraliseerde elektrificatie van huizen, door middel van geïntegreerde systemen voor de opwekking en opslag van elektrische energie.
Het programma Verlichten Het doel is om gezinnen en gemeenschappen toegang te geven tot het opwekken van hun eigen energie, uit schone en hernieuwbare bronnen, waardoor verlichting, voedselkoeling en ecologisch koken mogelijk zijn.
Rapport van VN wijst erop dat ongeveer 1,3 miljard mensen wereldwijd in armoede leven, waarvan 711 miljoen in extreme armoede.
Het genereren van werk en inkomen is een belangrijk onderwerp voor de bestrijding van armoede en de negatieve gevolgen ervan voor de samenleving, zoals benadrukt in verschillende VN-rapporten. Het creëren van nieuwe werkgelegenheidskansen en het verbeteren van de arbeidsomstandigheden kan de armoede helpen terugdringen door werknemers toegang te geven tot basisvoorzieningen zoals schoon water, voedsel, onderwijs en gezondheidszorg. Bovendien kan het genereren van werk en inkomen de productiviteit en de sociale mobiliteit helpen vergroten, waardoor de vicieuze cirkel van armoede wordt doorbroken.
Gebrek aan toegang tot onderwijs en kansen kan leiden tot de marginalisering van hele gemeenschappen, waardoor de sociale ongelijkheid toeneemt en sociale spanningen ontstaan. Aan de andere kant kan het genereren van werk en inkomen bijdragen aan het creëren van een eerlijker en meer samenhangende samenleving. A Stichting Oakpar is van mening dat het bieden van werk- en inkomenskansen aan mensen ook positieve gevolgen kan hebben voor de sociale cohesie en het garanderen van een waardig leven.
Ondersteuning en bevordering van geïsoleerde en niet-ondersteunde bevolkingsgroepen met fatsoenlijk werk en inkomen, door het leren, de productie en de commercialisering van ambachtelijke producten aan te moedigen, die waarde hechten aan het scheppen van banen, duurzaamheid en de circulaire economie.
Het programma Groene ambachten Het zal de realiteit transformeren van duizenden levens die getroffen zijn door een gebrek aan kansen en inkomen voor hun levensonderhoud, door het leren, de productie en de commercialisering van ambachtelijke producten, gemaakt met gerecyclede materialen en uit de natuur zelf, aan te moedigen.
